Prolog.

Od razu muszę powiedzieć, że jest to mój pierwszy blog. Opowiadanie tu zamieszczone jest na podstawie uniwersum Star Wars, ale nie ma wiele wspólnego z serialem, czy filmami. Mam nadzieję, że się spodoba, a jak nie, trudno. Dzięki Waszej opinii będę wiedział, czy pisać dalej.

***

  Pustynia. Grota.

  Młoda dziewczyna siedziała na ziemi, a drobinki piasku unosiły się wokół niej, gdy ta medytowała. Obok niej leżał miecz świetlny.

Postać była skupiona, złączona z Mocą.

  Nagle usłyszała dźwięk włączanego ostrza energetycznego. Natychmiast wybudziła się z transu, chwyciła za miecz. Jaskrawoczerwona klinga rozjaśniła nieco pieczarę. W tym samym momencie dziewczyna spostrzegła postać u wlotu jaskini. Wysoki Twi’ek przestąpił parę kroków. Jego miecz świetlny rozjarzył pieczarę niebieskim blaskiem.

  Przyglądali się sobie przez kilka minut, jednak po chwili młoda kobieta odezwała się:

- Widzę, że znów dorwałeś jakiegoś Jedi, Lordzie Qiva – uśmiechnęła się delikatnie, przestępując krok w przód – A tak w ogóle, to co tu robisz? Lord Kynar cię przysłał?

- Można i tak to ująć… - powiedział czerwonoskóry Twi’lek, marszcząc czoło. – Zdajesz sobie sprawę, że obleciałem pół galaktyki, by cię znaleźć, a okazało się, że ukryłaś się na takiej nic nie znaczącej planecie jak Tatooine? Myślałam, że masz lepszy gust, moja mała uczennico… - warknął.

- Nie twoja sprawa, gdzie się ukrywam! A teraz gadaj o co ci chodzi albo spadaj, bo przeszkadzasz mi w medytacji.

  Sith był przyzwyczajony do ciętego języka Aayli. Gdy tylko ją znalazł, tym samym wybierając ją na swoją uczennicę, wiedział, że od początku będą sobie skakać do oczu. Zdawał sobie jednak sprawę z tego, że zmarnowanie takiego talentu, jaki posiada Solinar mogłoby odwrócić stronę wojny na niekorzyść Separatystów. Lord Qiva nie mógł zrezygnować, choć robił to wbrew swojemu rozumowi.

  Nagle usłyszała ciche kroki Sitha, który po chwili cisnął błyskawicę wprost w przestrzeń przed sobą. O mały włos nie trafiła Sithanki, ale ta odskoczyła zwinnie i stanęła pół metra od swojego mistrza. Znów nastała chwila milczenia, a potem Aayla schowała miecz, uprzednio go wyłączając. Nie miała ochoty rozmawiać z Lordem Qivą, ani tym bardziej przebywać z nim w jednym miejscu. Zacmokała z niesmakiem i przeczesała dłonią swoje długie, kręcone kasztanowe włosy. Niesamowicie zielone oczy wwiercały się w Sitha, chcąc przyprzeć go do muru, lecz spokojne spojrzenie Twi’leka pozostawało tak samo obojętne na jej wysiłki jak dawniej. W tej samej chwili Darth Qiva wyjął zza czarnej szaty holokron i włączył go. Przed Solina pojawił się obraz młodego mężczyzny o jasnych włosach i czarnych oczach. Przejechała wzrokiem po jego twarzy, ale dłużej się zatrzymała na jego ustach. Miał pięknie wykrojone wargi jak na mężczyznę. Kątem oka przyjrzała się jego nosowi, który był leciutko zadarty na czubku. Według Aayli był bardzo przystojny.

- Ładniutki – powiedziała, uśmiechając się i przymrużając oczy.

- Nazywa się Scarce Novajump i jest jednym z najsilniejszych Jedi Republiki – ostatnie słowa Sith wypowiedział niemal ze wstrętem. - OD dwóch lat jest Mistrzem

- Taki młody? – Aayla nie przypuszczała, by ktoś w jej wieku osiągnął tak wysoką rangę. Sama była zaledwie zwykłą Sithanką, ale niedługo wszystko się zmieni, czekała tylko na odpowiedni moment, by zabić swojego  mistrza.

- Nie lekceważ go. Ten młody Jedi należy do Rady, więc jest wart uwagi naszego zakonu. Mimo jego potęgi wiem, że sobie poradzisz, moja mała uczennico… Zgładzisz go. Od tego zależy twój los jako Sitha.

  Aayla westchnęła. Trochę go szkoda, bo naprawdę ma śliczną buźkę… ale mus to mus.

- Skoro sobie tego życzysz, Lordzie Qiva, zabiję go.

  Po jej słowach usiedli na ziemi, po czym zaczęli recytować swój kodeks:

Spokój to kłamstwo

Jest tylko pasja

Dzięki pasji osiągam

Siłę, dzięki sile

Osiągam potęgę,

Dzięki potędze

Osiągam zwycięstwo,

Dzięki zwycięstwu

Zrywam łańcuchy.

Moc mnie oswobodzi.